Bliskim osób ze złożonymi niepełnosprawnościami trudno o siebie zadbać. Nieustanne skupienie na podopiecznym prowadzi do przeciążenia poznawczego, fizycznego i psychicznego. Do tego dochodzi brak możliwości zadbania o swoje zdrowie
Funkcjonuje silny stereotyp matki dziecka z niepełnosprawnością jako anielicy w worku pokutnym, która nie myśli o sobie, tylko o dziecku i dla niego zniesie wszystko. Albo drugi – że to jest patologia i nie ma co takiej wspierać. Oba stereotypy są bardzo krzywdzące.